Meydan Okuma | 5. En son ne zaman kayboldun? Hikayesini anlatsana?

Herkese merhaba!
Bugün günlerden Ezgi! Sabah saatlerinde Zeynep'in mesajıyla haberim oldu. Çok hoşuma gitti. Burada insanlar birbirini seviyor, önemsiyor. Birbirlerine kıymet veriyorlar, dedim kendimce. Gerçekten öyle. Bu vesileyle beni bu güzel haberle neşelendiren Zeynep'e evvela teşekkür ederim.

Ve Ezgi :)  Bir doğum günü mesajından çok daha fazlasını hak ediyorsun fakat bu mesajların dahi insanda çok güzel izler bıraktığına çok kez şahit oldum. Bazen bir hediyenin veremediği mutluluğu gönülde yazılmış satırlar verebiliyor. Umarım yazdığımız satırlar sana güzel bir anı olarak hediyemiz olur;

Sevgili Ezgi,
Seni henüz tanıdığımda neşeni ve enerjini çok sevmiştim. Yazdıkların, etrafına saçtığın mutluluk, güzel olan her şeyi paylaşma arzun, kelimelerinle gönüllerde yer edinmen... Şahsım adına her birinin hayatımda çok kıymetli bir yere sahip olduğunu söylemek istiyorum. Zira senden çok güzel şeyler öğrendim. Buranın bana kattığı güzelliklerden birisin.
Neşen hiç solmasın, gülüşlerin daim olsun, güzellikler peşini bırakmasın. Yeni yaşın bir öncekilerden daha hayırlı olsun. İyi ki doğdun, iyi ki varsın ve iyi ki tanıdım seni.
Sevgilerimle, Ayşenur :)

Günün sorusuna gelecek olursak,

 5. En son ne zaman kayboldun? Hikayesini anlatsana?

Sanırım daha önce hiç kaybolmadım. Ama terk edildim, edildik daha doğrusu :) Küçükken evimizin etrafında üç kız kardeş oyun oynarken ablamın birinin biz takip ettiğini anlamasıyla kendimizi çarşıda bulduk. Eve gitmek yerine neden çarşıya kaçtık hiç bilmiyorum, net hatırlayamıyor da olabilirim o kısmı. Sonra biz çarşıda bir dükkanın yanındaki boş bir alana saklandık. Olaya bak, hatırladıkça gülüyorum :) Bekliyoruz. Kimseden yardım istemedik zira zaten takip eden kişiden korkmuşuz, kime güvenip de yardım edelim. Sonra ablam çareyi arka taraftaki yoldan kaçıp anne babamıza haber vermekte buldu. İyi güzel de bizi neden bırakıp gitti :) 

Ablam gitti eve, biz kardeşimle orada kuzular gibi bekliyoruz. Sonra annem koştur koştur ablamla gelip bizi almıştı.

Ablam bizleri koruma iç güdüsü ile hareket etmiş etmesine ama hala neden birlikte kaçmadığımızı da anlamış değilim. Sanırım ayak bağı oluruz, hızlı koşamayıp adama yakalanırız diye... Evet evet, çok mantıklı. Ya da bir dakika ablam bizden kurtulmak için mi bu senaryoyu kurguladı acep? Yok yahuu, yapmaz öyle şeyler :) 

Velhasıl, ben 7, kardeşim 4 ve ablam 10 yaşlarında iken böyle maceralı bir anımız olmuştu. Arada bir ablama hatırlatıp, itiraf et bizden kurtulmak için mi yapmıştın diye zorluyorum ama yok . Şansımı çok zorlamayayım iyisi mi :)