Sevgili Dost,
Sana bu satırları gece yarısı huzuru yakalayabildiğim nadir yerlerden olan, pencere önümden, yazıyorum. Ara sıra gökyüzüne bakmayı da ihmal etmiyorum pek tabii. Ve açıp pencereyi temiz havayı ciğerlerime doldurmayı da...
Fark ettim de sevgili dost, uzun zaman olmuş, ciğerlerimi havayla buluşturmayalı. Yüreğimin boşluğuna baharı yaşatmayalı, çiçekler açmayalı içimde... Ve yağmur yağmayalı çölleşmiş topraklarıma.
Güzel günler geliyor ve tam önümüzde duruyor yaşayalım diye bunları. Biz ise tadına varamadan yolcu ediyoruz böyle bir nimeti. Beraberinde getirdiği güzellikleri değil de, üzüntüye ve hüzne dair ne varsa onları misafir ediyoruz içimizde. İnsanoğlu işte, ne kadar da meyilli hüzne. Mutluluğu ve sevgiyi tatmak, yaşamak ve bir başkasıyla paylaşmak varken!
Ve geçip gidiyor öylece. Kayıp gidiyor elimizden.
Yakalayabilir miyiz, koşsak ardından?
Ne dersin?
Küçükken oynadığımız yakalamaca oyunlarından idmanlıyız ne de olsa. Ebe sensin ve yakalaman gereken büyük mutluluklar var. Mümkün, değil mi? Kesinlikle mümkün!
İnanıyorum, samimiyet ve gayret ile istenen her şey verilir insana. Mühim olan istemek. İsteyip de kenara çekilmek değil elbet. Tüm çabanı koymak ortaya. Samimi olmak yaptığın her işte...
İşte,
Aslında bu kadar kolay, Küçük çabalarla büyük mutluluklar elde etmek. Esas olan ise kalbi ümitsizliğe meylettirmemek. En korkunç duygudur ümitsizlik. Şeytandandır. Ondan gelen her şey kötüdür. İnsanı hata ve yanlışa sürükler. En önemlisi de kör eder. Sadra şifa olabilecek çoğu şeyi görmemize engel olur. Büyük kayıp. Aman dikkat cânım dost. Şeytanın kalbini ele geçirmesine izin verme. Ümitlerini daim taze tut içinde, Yeşersinler meyve versinler ♡
Ümitlerimin tazelendiği bir günden...
Selâm ve dua ile ♡
Yorumlar
Kaleminize huzur ve untmazsan veriyor.
Sen de bir şükür sebebisin.
Yorum Gönder